Bazen keskin virajlar olur insanın hayatında. Spiral gibi ruhlarımızla ilerlerken ve yükselirken ani dönüşler vardır.Bazen bir insanla, bazen bir aşkla, bazen bir kayıpla bu virajlara gireriz.Çok hızlıysak, gözümüz çok karaysa, hayatta risk olsa bile onu da yaşamak isteyen bir ruh isek, ruhun sonsuzluğuna körlemesine inanan biri isek, bu dönüşler sırat köprüsü gibidir, bir ucu uçuruma götüren bir ucu ise doğru yola. İçimizdeki ses bizi uyarır, aracımız acı sesler çıkarır, kalbimiz güm güm atar, fakat ne olursa olsun oradan geçmemiz gerektiğini biliriz.Ya uçurumdan uçarak tüm hayatımızı ve içsel yolculuğumuzu hiçe sayacağız ya da ruhumuzun ışığında devam ederek şeytanın fısıltısına, hadi daha hızlı sür, bir şey olmayacak diyen sesini dinlemeyerek kendi iç sesimize inanacağız bir zamandır.Ne kadar yalnız, ne kadar zor, ne kadar heyecanlı ve tutkulu hayallerimizin tersinde bir davranış olsa bile yavaşlayarak.Ben gerçekten ne yaşamak istiyorum diyerek.
Böyle çarpıcı dönüş zamanları hayata dair büyük düş kırıklıkları sonrası, ya ölüm ya dönüşüm denen anlarda geliyor..Koskocaman bir Hayır ile gelen, tüm çılgın hızı yavaşlatan, bir anda kendi hayatımızın sorumluluğumuzu almayı sağlayan büyük Anlar, büyük olaylar.Kesin, net, geri dönüşsüz bir Uyanış gibi. Ben ölüme gidiyorum diyerek,fark eden ve arabayı yani hayatını kontrolüne alan bir ruh. Ne bir an sonra ne bir an önce.Tam o anda , olması gerektiği gibi. Uçurumun ucunda duran Deli figürü gibi, ölümle değil, hayatta ruhun yokoluşuyla yüzyüze gelmek gibi. O an insanın en önemli, en keskin, en gerçek tehlike anı…Ya dönüşülecek ve hayatta bir Büyücüye dönülecek, ya da Uçurumdan atlanacak. Kendi varlığını sahiplenmiş kişi Gerçeğe, Hayata neden geldiğine, Kutsal amacına bakarak o riskli tek an içindeki başıboşluğa “Hayır” diyerek hayatının sorumluluğunu ve tek başınalığının da riskini alırken, Düşüşü bile heyecanlı ve tutkulu bulan ve bunu arzulayan Deli uçurumun derinliklerinde, hayatın içinde kaybolur.
Kutsal döngü tamamlanır, her varlık yaşamayı tercih ettiğini yaşar.Hayatın en önemli an ıdır, hayatımızı ve kendimizi sahiplendiğimiz o an.Ben Ben’im denen, varlığın değerinin anlandığı zaman.
Böyle çarpıcı dönüş zamanları hayata dair büyük düş kırıklıkları sonrası, ya ölüm ya dönüşüm denen anlarda geliyor..Koskocaman bir Hayır ile gelen, tüm çılgın hızı yavaşlatan, bir anda kendi hayatımızın sorumluluğumuzu almayı sağlayan büyük Anlar, büyük olaylar.Kesin, net, geri dönüşsüz bir Uyanış gibi. Ben ölüme gidiyorum diyerek,fark eden ve arabayı yani hayatını kontrolüne alan bir ruh. Ne bir an sonra ne bir an önce.Tam o anda , olması gerektiği gibi. Uçurumun ucunda duran Deli figürü gibi, ölümle değil, hayatta ruhun yokoluşuyla yüzyüze gelmek gibi. O an insanın en önemli, en keskin, en gerçek tehlike anı…Ya dönüşülecek ve hayatta bir Büyücüye dönülecek, ya da Uçurumdan atlanacak. Kendi varlığını sahiplenmiş kişi Gerçeğe, Hayata neden geldiğine, Kutsal amacına bakarak o riskli tek an içindeki başıboşluğa “Hayır” diyerek hayatının sorumluluğunu ve tek başınalığının da riskini alırken, Düşüşü bile heyecanlı ve tutkulu bulan ve bunu arzulayan Deli uçurumun derinliklerinde, hayatın içinde kaybolur.
Kutsal döngü tamamlanır, her varlık yaşamayı tercih ettiğini yaşar.Hayatın en önemli an ıdır, hayatımızı ve kendimizi sahiplendiğimiz o an.Ben Ben’im denen, varlığın değerinin anlandığı zaman.
1 yorum:
...bazen insan kendini o "kutsal döngüye" bırakmalı.
Yorum Gönder