10.27.2010

İtiraf ediyorum....çok mutluyum......


İtiraf ediyorum, çok mutluyum.

Utanmıyorum,korkmuyorum artık nazarlardan gözlerden. O yüzden itiraf edebiliyorum.

Öyle kayda değer bir şeyim yok zaten dünyada, dostlarım ve kendim dışında. Zaten benim için en önemli şey onların varlığı. Onlarla geçen bir zaman sonrası şarkı söyleye söyleye eve dönmeyi seviyorum. Kahkahayı patlattığımda neye güldüğümü anlamamış olmasına rağmen kahkaha atabilen, gözlerden yaş gelene kadar gülebilen dostlarım benim. Neye ağladığımı bilmeden benimle ağlayanlar.Sebebini söylemesem de zorlamayanlar. O yüzden şarkı söyleye söyleye yürüyorum sokaklarda.

Annemi arıyorum sonra. Benden çok farklı olan annemi ve ona seni seviyorum biliyor musun diyorum. Sana çok kızmış olsam da, anlamasam da bir çok zaman, seni o kadar çok seviyorum ki. Sana da çok zor olmuş olmalı diyorum sonra ona, ben bile kendime zor gelirken. Ama seni çok seviyorum çünkü bana bu macerayı verdin, bu hayatı. Acısıyla, tatlısıyla, gizemiyle bu hayatı bana hediye ettin. Ağlıyor annem telefonda, biliyorum beni çok seviyor. Ama en güzeli benim de onu sevdiğimi bilmesi. Geç kalmadan, çok geç kalmadan.
Sevgililere selam söylüyorum sonra, benim gözlerime bakmış, yüzüme gülümsemiş, merak etmiş sevgilere. Beni büyütmüş olanlara, aşkı, acıları, çaresizlikleri, içimdeki Tanrıyı ve şeytanları ortaya çıkarmış olanlara. Affedin beni diyorum, her zaman ne olursa olsun yine de hep sevgi vardı.

Hiç de yalnız olmadığımı ama tamamen tek başıma olduğumu hissediyorum yağmurun altında, bir iki sekerek yürürken. O yüzden mutluyum galiba utanmazcasına.










1 yorum:

gnotlani dedi ki...

... ve bugün 29 Ekim :)